Τεχνητό πάγκρεας βελτιώνει δραματικά την ζωή ασθενών με διαβήτη Τύπου 1

Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Cambridge ανέπτυξαν την τελευταία δεκαετία και πρόσφατα κυκλοφόρησαν μία εφαρμογή για smartphone, το CamAPS FX, στην προσπάθειά τους να βοηθήσουν όσους νοσούν με διαβήτη τύπου 1. Η διαχείριση της ασθένειας αυτής είναι αρκετά δύσκολη στην πράξη, αφού ο πάσχον καλείται πολλές φορές μέσα στη μέρα να ελέγχει τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα του τρυπώντας το δάχτυλό του, και επίσης να κάνει ενέσεις ινσουλίνης ώστε να τα διατηρεί σε φυσιολογικά επίπεδα. Η ινσουλίνη, που δεν μπορεί το πάγκρεας των διαβητικών να παράγει, είναι η ορμόνη που απαιτείται για την απορρόφηση της γλυκόζης από το αίμα.

Για τη χρήση του CamAPS FX χρειάζεται η συνεργασία ενός smartphone κινητού με μία οθόνη και μία αντλία γλυκόζης. Οι υπολογισμοί για το πότε ο χρήστης του συστήματος αυτού (γνωστό και ως τεχνητό πάγκρεας) χρειάζεται ινσουλίνη και σε τι ποσότητα χρειάζεται αυτή να χορηγηθεί, γίνονται αυτόματα.

Η κλινική δοκιμή της συγκεκριμένης εφαρμογής έγινε σε παιδιά πολύ νεαρής ηλικίας, 1-7 ετών, στα οποία η διαχείριση της νόσου παρουσιάζει ιδιαίτερες δυσκολίες μια και τα μικρά παιδιά τείνουν να έχουν ακανόνιστη διατροφή και σωματική δραστηριότητα. Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό New England Journal of Medicine, και τα αποτελέσματα ήταν πράγματι πολύ ενθαρρυντικά.

Η μελέτη περιλάμβανε 74 μικρά παιδιά και διήρκησε 32 εβδομάδες στο σύνολο. Τις πρώτες 16 εβδομάδες, όλα τα παιδιά χρησιμοποίησαν την εφαρμογή CamAPS FX, ενώ τις επόμενες 16 εβδομάδες οι γονείς των παιδιών παρακολουθούσαν οι ίδιοι τα επίπεδα γλυκόζης και προσάρμοζαν την παροχή ινσουλίνης (περίοδος ελέγχου). Συγκρίνοντας τις επιδόσεις των δύο διαφορετικών μεθόδων, τα αποτελέσματα ήταν εκπληκτικά. Χρησιμοποιώντας την CamAPS FX, για το 71,6% του χρόνου όλης της ημέρας και περίπου 9% παραπάνω σε σχέση με την περίοδο ελέγχου, η γλυκόζη βρισκόταν μέσα σε φυσιολογικά επίπεδα. Επιπλέον, τα επίπεδα της γλυκόζης ήταν αυξημένα στο αίμα (άρα εμφανιζόταν υπεργλυκαιμία) για το 22,9% των ωρών όλης της ημέρας, 9% του χρόνου λιγότερο συγκριτικά με την περίοδο ελέγχου. Ο κίνδυνος υπογλυκαιμίας δεν αυξήθηκε.

Η ποιότητα της ζωής των παιδιών και των οικογενειών τους βελτιώθηκε αισθητά τις πρώτες 16 εβδομάδες της αναφερθείσας κλινικής έρευνας. Οι οικογένειες δε χρειαζόταν να παρακολουθούν ασταμάτητα το παιδί τους ελέγχοντας τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα του. Με εξαίρεση τα γεύματα, η διαδικασία ήταν πλήρως αυτοματοποιημένη. Με βάση τις συνήθειες του παιδιού όσον αφορά τόσο το φαγητό αλλά και τις ποικίλες δραστηριότητές του, η εφαρμογή έμαθε να κάνει προβλέψεις για την ποσότητα της ινσουλίνης που χρειάζεται συνολικά σε μία μέρα αλλά και σε διαφορετικές στιγμές της ημέρας, και την προσάρμοζε ανάλογα.

Προς το παρόν, η εν λόγω τεχνολογία είναι διαθέσιμη στο Ηνωμένο Βασίλειο και σε περιορισμένο βαθμό. Όσο οι κλινικές μελέτες σαν και την παραπάνω προχωράνε, ολοένα και περισσότεροι πάσχοντες θα μπορέσουν να μεταμορφώσουν την καθημερινότητά τους, και ο κίνδυνος των επιπλοκών που σχετίζονται με τον διαβήτη (όπως αρνητικές συνέπειες στην ανάπτυξη του εγκεφάλου των παιδιών) συνεχώς θα μειώνεται.